Türk sinemasının kalbine kazınmış, milyonların gönlünde taht kurmuş bir isim varsa, şüphesiz o Kemal Sunal’dır. O, sadece bir komedyen değil; toplumun dertlerini, hayallerini, naifliğini, umutlarını beyazperdeye taşımış, halkın içinden çıkmış, halkla bütünleşmiş bir sanatçıdır. Öyle ki bugün bile filmleri izlenirken sanki yeni çekilmiş gibi gülünür, sevinilir ve bazen hüzünlenilir. Kemal Sunal, yarattığı karakterlerle milyonlara ayna tutmuş, onları kahkahaya boğarken düşündürmeyi de başarmış bir ustadır.
Hayatının Başlangıcı: Alçakgönüllü Bir Hikâye
Kemal Sunal, 10 Kasım 1944’te İstanbul’un Küçükpazar semtinde dünyaya geldi. Babası elektrikçi Mustafa Sunal, annesi Saime Hanım’dı. Çocukluğu İstanbul’un dar sokaklarında geçti. Yoksul ama samimi bir mahalle kültürü içinde büyüyen Sunal, ileride canlandıracağı saf, temiz, çoğu zaman “gariban” karakterlerin duygusunu daha o yaşlarda içine sindirmişti.
Eğitim hayatına Mimar Sinan İlkokulu’nda başladı. Ortaokulu Vefa Lisesi’nde tamamladı. Daha o yıllarda tiyatroya ilgi duymaya başlamış, amatör oyunlarda sahne almıştı. Tiyatro onun için bir kaçış, bir eğlence değil; adeta yaşamının anlamıydı.
Tiyatroyla Büyüyen Bir Tutku
Kemal Sunal, tiyatroyla tanıştıktan sonra bu alanda ilerlemeye kararlıydı. İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları’nda, Devekuşu Kabare’de çalıştı. Devekuşu Kabare’de sahnelediği oyunlar, onun sahne hakimiyetini, doğallığını ve espri gücünü ortaya koymuştu. Aynı zamanda tiyatroda kazandığı disiplini de ömrü boyunca koruyacaktı.
Sinema Yolu: Ertem Eğilmez ile Tanışma
1970’lerin başında Türk sinemasında komedi filmleri altın çağını yaşamaya hazırlanıyordu. İşte tam bu sırada Kemal Sunal’ın yolu ünlü yönetmen Ertem Eğilmez ile kesişti. Ertem Eğilmez, onu tiyatro sahnesinde izleyip yeteneğine hayran kalmıştı. Böylece 1973 yapımı “Tatlı Dillim” filminde küçük bir rolle sinemaya adım attı. Ardından gelen “Salako”, “Hababam Sınıfı”, “Süt Kardeşler”, “Tosun Paşa”, “Kapıcılar Kralı”, “Çöpçüler Kralı” gibi filmlerle yıldızı parladı.
Özellikle Hababam Sınıfı serisinde canlandırdığı İnek Şaban karakteri, onu Türk halkının gönlüne adeta mühürledi. Saf, iyi niyetli, bazen sakar ama sevimli İnek Şaban, izleyicinin kalbinde silinmez bir iz bıraktı.
Karakterlerinin Arkasındaki Gerçek
Kemal Sunal’ın oynadığı karakterler çoğunlukla toplumun alt kesiminden gelirdi: çöpçü, kapıcı, işçi, köylü… Ama hepsi onurluydu, iyilik doluydu, samimiydi. Bu karakterler, halkın kendi içinden çıkan, dertleriyle dertlenen, haksızlığa karşı gelen insanlardı. Belki bu yüzden filmleri yalnızca güldürmekle kalmaz, aynı zamanda izleyeni düşündürür, bazen gözlerini bile yaşartırdı.
O dönemde Türkiye’deki sosyal yapının, köyden kente göçün, gecekondu kültürünün, işçi problemlerinin, sınıfsal çatışmaların da aynası olmuştu bu filmler. Kemal Sunal, adeta bir halk temsilcisi gibi, perdeye çıkıp toplumun içindeki çelişkileri mizah yoluyla gösteriyordu.
Özel Yaşamında Kemal Sunal: Sakin, Disiplinli, Utangaç
Çoğu insan, Kemal Sunal’ı filmlerindeki kadar neşeli, esprili ve “çılgın” sanırdı. Oysa Sunal gerçek hayatta utangaç, ağırbaşlı, mütevazı ve son derece disiplinli bir insandı. Setlerde işi dışında pek konuşmaz, hazırlandığı role yoğunlaşırdı. Özel hayatında skandallardan, magazinden daima uzak durdu. 1975’te Gül Sunal ile evlendi ve bu evlilikten Ali ve Ezo adında iki çocuğu oldu.
Eşi Gül Sunal, onun en büyük destekçisi, sırdaşı ve hayat arkadaşıydı. Oğulları Ali Sunal da babasının izinden giderek oyuncu oldu ve bugün Türk televizyonlarında başarılı projelerde yer almakta.
Eğitim Tutkusu: Okulu Bitirme Azmi
Kemal Sunal’ın hayatındaki en dikkat çekici yönlerden biri de eğitim azmiydi. Yıllarca oyunculuk yaptıktan sonra bile, içinde ukde kalan üniversite eğitimini tamamlamak için büyük çaba gösterdi. 1995’te Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo Televizyon Sinema bölümünü bitirdi. Hatta mezuniyet töreninde konuşma yaparken gözyaşlarına hâkim olamamıştı. Onun bu azmi, hayatta öğrenmenin yaşının olmadığının en güzel kanıtıydı.
Beklenmeyen Veda
Kemal Sunal, 3 Temmuz 2000’de, yeni filmi “Balalayka” için Trabzon’a gitmek üzere bindiği uçakta kalp krizi geçirerek hayata gözlerini yumdu. Türkiye yasa boğuldu. Cenaze töreninde binlerce insan onun ardından gözyaşı döktü. Bu kadar sevilmek, ardında bu kadar güçlü bir miras bırakmak ancak büyük sanatçılara nasip olur.
Ardında Kalan Eserler ve Hatıralar
Kemal Sunal, 82 sinema filmi, sayısız tiyatro oyunu ve onlarca unutulmaz karakterle dolu dolu bir sanat hayatı yaşadı. Bugün filmleri hâlâ televizyonlarda defalarca yayınlanıyor ve her kuşaktan izleyici aynı keyifle izliyor. Onun “gülen yüzü”, Türk insanının hafızasında taze kalmaya devam ediyor.
Günümüzde Kemal Sunal filmleri yalnızca güldürmek için değil, aynı zamanda o yılların sosyal yapısını anlamak için de önemli kaynaklar. Onun saf Anadolu insanını temsil eden karakterleri, kültürel hafızamızın en kıymetli köşelerinden birini oluşturuyor.
Sonsuz Bir Mizah, Sonsuz Bir Sevgi
Kemal Sunal, yalnızca komik mimikleri, sakarlıkları veya esprileriyle değil, insani tarafıyla da hatırlanıyor. O, hayatı boyunca halktan kopmadan yaşamış, ünün şımartamadığı nadir sanatçılardan biri olmuştu. Mütevazı duruşu, topluma olan sevgisi ve çalışkanlığı onu ölümsüz kıldı.
Bugün bile onun filmlerini izlerken bazen kahkahalarla gülüyor, bazen de içten içe buruk bir tebessümle hatırlıyoruz. Çünkü Kemal Sunal, bize yalnızca eğlence sunmadı; insanlığı, dostluğu, adaleti, umudu da hatırlattı.
✅ Son söz:
Kemal Sunal, yalnızca Türk sinemasının değil, Türkiye’nin kendisinin bir parçasıdır. O, hepimizin Şaban’ıdır, hepimizin saf gönüllü dostudur. Aramızdan ayrılalı yıllar olsa da, her izlediğimizde yeniden yaşar, bize eski mahallenin sıcaklığını, dürüstlüğünü, masumluğunu hatırlatır. Ne mutlu ki onun filmleriyle büyüyen, gülen ve hâlâ gülebilen bir toplumuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder